Je bekijkt nu Halfweg
Halfweg

Halfweg

Vandaag mogen spreken over ‘het gokverslaafde brein’ voor een groep trainers en coaches van HDLG, die op werkbezoek waren bij een casino in Halfweg, tussen Amsterdam en Haarlem. Bij deze vestiging was ik nog nooit geweest en dit samen met het idee om ook ‘de andere kant’ van casino’s te mogen toelichten, maakte dat ik in de auto stapte richting Noord-Holland. Het blijft fijn en nuttig om door middel van storytelling ‘iets’ te kunnen betekenen op het gebied van preventie en het kweken van awareness rondom gokken.

Suikerfabriek

De vestiging in Halfweg is een bijzondere, omdat deze zich bevindt in een oude suikerfabriek. Eén van de aanwezige medewerkers vertelde me het boeiende verhaal dat er, waar nu de gokmachines staan, vroeger vrachtwagens stonden waar door de silo’s erboven, suiker ingeladen werd. Bij het sluiten van de fabriek bleef veel suiker op de grond liggen, waar onder meer duiven op af kwamen, die er met hun pootjes in bleven plakken. De eerste die daarna de deur van de fabriek weer opendeed, schijnt allerlei te vroeg overleden duiven in suiker te hebben aangetroffen. Een wat luguber, Hitchcock-achtig verhaal.

Rondleiding

Eerst een rondleiding voor de coaches en trainers door het casino, waar de medewerker het woord voert en uiteindelijk middels één euro ook het onder- en boven-spel van ‘een’ gokmachine uitlegt. Veel belangstelling van de deelnemers en uiteraard komt de vraag die altijd komt: ‘Is dit niet lastig voor jou?’ Mijn antwoord is nee. Inmiddels al een hele tijd niet meer, zeker omdat ik zelf niet meer speel. Dat moet ook niet meer, kan niet meer en wil ik ook niet meer. Wel blijft het intrigerend om naar te kijken, en vind ik zelfs de geur van een casino (ja, casino’s hebben een geur!) nog steeds heerlijk. Maf. Tegelijkertijd bedenk ik, dat als ík de rondleiding geven zou, ik op hele andere dingen zou letten. Op die ene eenzame meneer bijvoorbeeld, waarvan ik me afvraag hoe lang hij er nou al zit, hoeveel hij verspeeld heeft en of zijn vrouw of partner weet dát hij daar zit. De mens achter de kast.

Fabriek

Dan gaan we weer naar boven, waar een lunch wacht en ik m’n verhaal vertellen mag. Het blijft fijn en helend om dat te mogen doen. De bovenverdieping is nog compleet kaal en ‘oude fabriek’, en ik begrijp dat deze verdieping pas later omgetoverd gaat worden in ‘casino.’ We hebben al met al met én de medewerker én de HDLG-coaches een goed gesprek over gokken, de magie ervan, het magisch denken van sommige spelers, de voors- en de tegens en de dopamine werking in hersens. Beide kanten zijn belicht en het gesprek daarover blijft van immens belang. In gesprek blijven zonder het wijzen met vingertjes naar elkaar, want dat heeft geen enkele zin. Dat ‘in gesprek blijven’ en ‘oog hebben voor de problematiek’ vind ik prettig van deze gok-aanbieder, ook al zijn er dilemma’s waar we nooit helemaal uit gaan komen. Mooie reacties van de HDLG mensen. Kortom, een geslaagde ontmoeting!

Geef een antwoord