Je bekijkt nu Op stap met casino liefhebbers
Op stap met casino liefhebbers

Op stap met casino liefhebbers

OneTime nam contact met me op, de heren Frank en Armijn. Ook zij hadden naar Focus gekeken en het leek hen een leuk idee om met een oud-gokker een dagje casino’s te rijden. Ik heb er even over nagedacht, bij vlagen lijken zij het gokken nogal te verheerlijken, iets wat ik stiekem natuurlijk ‘vroeger’ ook veel gedaan heb. Toch heb ik toegestemd, onder mijn motto: ‘het is beter om in gesprek te zijn met de gokwereld, dan er alleen maar met een grote boog omheen te lopen.’

Spielhalle

Ze kwamen me ophalen, met hun casino-gepimpte Mini-Cooper, die zo één of andere hoofdprijs in -pak’m beet- een loterij had kunnen zijn geweest. Armijn en Frank, de mannen van Onetime. Eerst koffie en thee aan de houten tafel. Bestemming één: Duitsland, een Spielhalle. Nou ligt Duitsland niet zo héél ver van Arnhem vandaan, dus we waren er zo. Wat wetenswaardigheden uitgewisseld met de eigenaresse daar, een landgenote met heerlijke verduitsingen in haar Nederlands. Opvallend rustig daar, en inderdaad: de automaten kun je er niet ‘vast zetten’, wat gokken een stuk vervelender maakt. Wat mij betreft: morgen invoeren. Kansspelautoriteit, letten jullie even op? Ook hier al valt me de eenzaamheid van sommige spelers op. wat maakt dat je rond half twee, midden op de dag, je tijd moet erdoen én geld verspelen in een casino?

Flash Arnhem

Flash Arnhem. Af en toe kom ik er nog, als ik samen met een nieuwe AGOG-deelnemer een witte lijst aanvraag voor hen. Dat moeten ze namelijk niet alleen doen, het risico op ‘nog één keer afscheid nemen’ is dan te groot. Maf, het ruikt zelfs nog hetzelfde als toen en de geluiden zijn hetzelfde. Indringend. De mannen zijn voorzichtig met me, hebben tevoren ook gezegd dat ik moest aangeven wat kon en wat niet kon. Maar het gaat gemakkelijk. Ja, ik vraag om een cola, terwijl ik me natuurlijk had kunnen herinneren dat dat niet geschonken wordt. Niet in Arnhem. Niet voor niets zette ‘collega Ron’ destijds als ik binnenkwam altijd al gelijk een glas ijsthee voor me klaar. Nu gelukkig niet. Ook bedenk ik dat ik hier griezelige hoeveelheden geld naartoe heb gebracht. Ook dat ik het stukje naar buiten – parkeerplaats, vaak huilend heb afgelegd, met de stress dat de tranen voor thuiskomst moesten zijn gedroogd en onzichtbaar zijn. De verborgen verslaving. Ik nader de tien jaar, bedenk ik me. Tien jaar gok-vrij! Dan durf ik wel even met de medewerkers van dienst op de foto. Het heeft bijna iets komisch…

Suikerland

Door naar Suikerland. Sinds hun deelname aan onze workshops van Pas op Gamen en Gokken, heb ik ergens een zwak voor dit casino. Ik weet hoe lastig casinopersoneel het kan hebben met het zien van afglijdende spelers. Als geen ander ken ik hun dilemma’s, ook door het meewerken aan tientallen trainingen voor casinopersoneel.
Gelegen midden in een achterstandswijk van Arnhem, middenin een woonbuurt, ben ik ergens gesteld geraakt op de medewerkers hier. Ze bellen me, als hun AGOG folders op zijn. Als ze kampen met een probleemgokker. Ondanks de tegenstelling tussen hún werk en mijn verslaving, is er op de één of andere manier iets van wederzijds begrip. Altijd als ik er even ben, voor een witte lijst voor een AGOG deelnemer, voor iets van samenwerking tussen de AGOG Arnhem en hen, grappen ze even hoeveel ik wil wisselen. Omdat ze weten dat ik dat trek. Er is respect over en weer. Op de terugweg naar huis de dag nog even doorgenomen met Frank en Armijn. Zij zijn echte casino en gok-fans en in zekere zin ben ik dat ook. Alleen gebruik ik niet meer, dat kan ook niet. Nooit meer. Ze snappen me, en er is wederzijds begrip. Ook snapten ze -denk ik- mijn stokpaardje over ‘hoe gezellig het in een casino kan zijn.’ Nee, het is er niet gezellig, er is vrijwel geen communicatie tussen spelers onderling. Zij denken er anders over en dat mag.

Klassieke random-runner

Voor mij was dat vandaag tóch zo, gezelligheid, juist door niet te spelen, maar (weer) te observeren. Met de mannen van Onetime de wederzijdse uitwisseling. Tegelijkertijd pluk ik de slachtoffers er zó uit, door te observeren. Laat ik voorzichtig zijn: meer dan de helft van de mensen heeft daar géén gezellige avond. Toch was het een mooie dag. En ja: ik zou graag een klassieke Random-Runner op de kop tikken. Om op zolder neer te zetten voor de momenten dat ik mijn ergste vijand even in de ogen wil kijken.

Klik hier voor het verslag van deze dag van Armijn en Frank op Onetime.nl

Geef een antwoord