Afgelopen juni was er een tweedaagse conferentie over de toekomst van de gokindustrie in Nederland, getiteld ‘Gaming in Holland’. Eén van de onderwerpen was er in hoeverre een ’app’ kan helpen tegen het voorkomen van en oplossen van
gokverslaving. Gekscherend was dat blokje op deze conferentie getiteld: ‘What’s in an app’, naar de veel te vroeg overleden Shakespeare, maar nu dwaal ik af.
Verschillende betrokkenen spraken er, en ik was er gevraagd namens de Anonieme Gokkers een zegje over te doen. Heel kort de bocht is ‘ons’ standpunt heel duidelijk: ‘alles wat kan helpen om gokverslaving te voorkomen of terug te dringen, is welkom, ook als dat middels een ‘app’ kan!’ Voor mij persoonlijk was het vooral bijzonder om een hele dag op te trekken met allerlei personen werkzaam in de gokindustrie. En dat als oude gokslaaf…..heel bijzonder. Ik merkte bij het schudden van handen van de CEO’s van Holland-Casino en andere branche aanbieders, dat je als oud-gokker toch een soort ‘luis-in-de-pels’ bent. Men voelt zich dan –zo lijkt het- niet helemaal op z’n gemak in mijn aanwezigheid.
Uiteindelijk ik zelf ook toch ook niet helemaal; en de georganiseerde rondvaart voor de hele Nederlandse gokbranche door de grachten van Amsterdam heb ik dan ook even laten passeren. Ik weet wie die boottocht uiteindelijk heeft betaald, denk ik, en dat voelde net niet helemaal goed.
